Zasady montażu kabli światłowodowych w pionie
Większość instalacji światłowodowych przebiega wzdłuż poziomych trasach kablowych. Bez względu na to, czy instalacja wykonana jest w formie kanalizacji teletechnicznej, koryt kablowych lub linii napowietrznych, ich przebieg najczęściej realizowany jest w płaszczyźnie poziomej. Często podczas układania kabli światłowodowych istnieje potrzeba ułożenia kabla w innej płaszczyźnie - często konieczne jest prowadzenie kabla w pionie. Zwykle nie jest to problemem, jeśli odchylenia od poziomu są niewielkie a trasy w pionie sięgają nie więcej niż kilka (maksymalnie kilkanaście) metrów.
Najpopularniejsze kable światłowodowe posiadają budowę tubową. Kable takie posiadają w swojej konstrukcji plastikowe tuby wypełnione żelem tiksotropowym w których znajdują się włókna światłowodowe. Żel wypełniający tuby jest bardzo gęsty i ciężki. Ułożony w pionie kabel o konstrukcji tubowej narażony jest na wyciek żelu i zniszczenie infrastruktury zainstalowanej w szafie teleinformatycznej, w której taki kabel jest zakończony.
Najłatwiejszym rozwiązaniem tego problemu jest zastosowanie kabli „suchych”, które powszechnie nazywane są kablami mini-breakout. Ich konstrukcja oparta jest o włókna światłowodowe pokryte powłoką o średnicy 900µm i nie zawiera żelu. Jednak nie zawsze możliwe jest dobranie „suchego” kabla o odpowiedniej ilości włókien oraz parametrach technicznych dających możliwość instalacji w takich warunkach jak szachty kablowe, szyby wind lub wentylacji, kominy, maszty itp.
Innym sposobem jest odpowiednie ułożenie kabla tubowego. Zasada instalacji polega przede wszystkim na zastosowaniu odpowiednich uchwytów umożliwiających pewny montaż bez ryzyka uszkodzenia kabla (np. zmiażdżenia kabla pod wpływem jego ciężaru). Maksymalna odległość między kolejnymi uchwytami musi pozwalać na zainstalowanie między nimi takiej ilości kabla, którego ciężar nie będzie przekraczał maksymalnej dozwolonej siły ciągnięcia. W zależności od średnicy tuby, maksymalne dystans prowadzenia w pionie zwykle nie powinien przekraczać 500m dla tuby o średnicy mniejszej niż 1,7mm oraz 300m dla tuby o średnicy 1,8-2,5mm. Co ok 20m należy wykonać minimum 1 pętlę o średnicy 1m w płaszczyźnie poziomej, której zadaniem jest równoważenie siły działającej na żel oraz ciężaru kabla działającego na uchwyty.
Jeśli kabel na dolnym końcu ma być bezpośrednio zakończony na patchpanelu, należy wykonać minimum 3 pętle o średnicy 1m w płaszczyźnie pionowej (aby zniwelować ryzyko wycieku żelu na rozszytym końcu w wyniku zmiany temperatury, wibracji itp.).
